Caithfidh éadan a athrú i gceart chun bogadh suas agus isteach faoi thalamh. Agus is mór sin, mar má níl aon dúil acu a gcás a shocraithe sa thigh, d'fhéadfadh siad beagnach gur leagtar orthu ar an bhfód ag uisce nó a rith go cúramach nó a bheith ag scailleadh go dtí an sprioc. Má dhéanfadh sé, d'fhéadfadh siad dul chun cinn, bíodh ag lorg bia le hiompar agus fanacht faoi ghlas ón gclann eile atá ag iarraidh leo a ithe go deacair. Go fortúnach, tá codán ina n-aghaidh a chuireann cabhrach orthu i gcás buainniús; déantar an gas bladder.
Tá súil ag gas, a dtugtar blásta íseal air i n-iasc (is é sin an struchtúr céanna i gcoinne), mar phoill speisialta lán le haoire isteach san n-iasc agus ar fhríomh eangach. Is féidir duit é a smaoiniú mar phhailín beag atá lán le gas a chruthaíonn an iasc féin. Cuidíonn an gas seo leis an iasc a bheith stáit ina gcás nuair a bhfuil siad sa uisce. Tá an blásta gas de chuid na n-iasc ábhartha cainte leis an gcraiceann acu, agus tá sé saor ag teacht agus imeacht go héifeachtach faoi mar a thabharfaidh sé leo. Ach is tá an orgain seo fíor tábhachtach don iasc— cuidíonn sé leo cuardach a dhéanamh faoi-thalamh.
Má thagann éan bhréige chun dul suas nó ísle níos mó, bíonn sé i gcás a chur ar chomh méid a bheidh gás faoi chóras sa bhlaghdán. Nuair a chuireann an éan níos mó gas isteach san blaghdán, déantar é níos tuillte agus togtar air go dtí barr an cholúin uisce. Ach má scaireann sé go leor gás amach as an mblaghdán, briseann sé agus déantar níos tiubhar ná an t-uisce agus tarraingt síos go foillsíonn éan eile. Tá fiacla speisialta agus námhanna ina chur timpeall ar an mbhlaghdán gás acu chun cead a thabhairt dóibh sin a dhéanamh. Agus coimhiltear na fiacla seo chun cuardach a thabhairt don éan i measc chun teacht ar comhshaol idirnárnaigh an méid gás atá istigh sa bhlaghdán, chun go mbeidh sé á ráite ar nós aon scileadh deas ar eile!
Éanla uisce barril scith is go rannpháirteach iad, mar níl aon scéal ag fásacht a bheith in ann a bheith ag obair gan iad, tríd an saol a chaitheamh faoi théarmaí uisce. Caithfidh éisc go minic pléascadh ar leibhéal difriúla agus a shuíomh a bhogadh chun na háiteanna éagsúla den domhan fo-thalún a thógáil. Is rud mór donn do na héisc é sin, mar gheobhadh siad úsáid as an méid seo chun scaoileadh óna gcóirí, a d'fhéadfadh iad ithe isteach san earrthall, bíodh bia uathu agus comhrac nua den farraige a fheabhsú. Agus mar tá cuid acu féin ag pléascadh suas ar an uisce, is féidir leo dul i ngleic go hiomlán le beatha loingeiseach; ag tabhairt dáibh fianna chun pléascadh agus corp slan agus fada chun pléascadh go tapaidh.
Buill Gáis i n-naisc agus i mbradáin ó Theachtaireacht conas Oibríonn an t-sceince ar na n-ainmhithe i gcóras iomlán roimh phrínteo — _NOTIFY DIANA WAGNER+'&item_image_fulltext.contentType+' — ResearchGate
In éadan ar an ghné speisialta den iasc nó as an mbeartóg, féadfadh an scíf a bheith ina chumhacht difriúil agus méid. B'fhéidir go mbeadh sé mar phocail simplí, cothrom go dtínne nó nó eile foláta breise. D'fhéadfadh an gas seo a bheith buille, nítrogen nó comhbhrón de na ngasacha éagsúla. Ach bíonn sé ag athrú le spéisí na n-iasc agus na mbeartóige, agus le haibiteachtaí iad.
Tá an scíf ann i ngach iasc ginearálta, agus bíonn sé suimiúil faoi cheann an chórd spíné agus tá sé ceangailte leis an gcraobh fiacla. Is é ainm an chomhaid sin an scíf plua agus tá musclai speisialta ag na n-iasc chun cuidiú leo an chomhluas gas seo a rialú. Ansin tá an beartóg, atá scíf gas aige freisin ach is breise nach bhfuil a scíf gas mar luing. Ní amháin go gcuireann an luing thús seo iad i gcás gur féidir leo a gcumhacht fúma a rialú, ach cuireann sé fúmsa mar chomhluas fúma orthu. Faighimid beartóig oksigin ar nós éigin mar gur féidir leo glacadh air trína nglúine agus trína dtríocha.
EN
AR
BG
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
HI
IT
JA
KO
NO
PL
PT
RO
RU
ES
SV
TL
IW
ID
SK
SL
UK
VI
ET
HU
TH
TR
MS
GA
HY
KA
BN
LA
KK
